OK, het vreemd luchtje was zo sterk dat ik op weg naar mijn kamer, op de overloop mijn adem inhield om maar niet te hoeven ruiken.
Op een maandagavond na het eten besloten we toch maar eens polshoogte te gaan nemen, want we hadden onze "huisgenoot" ook al een paar weken niet gezien (maar wat later bleek, wel geroken, heheh).
Om een lang verhaal toch wat korter te maken: de man lag al twee weken dood op zijn kamer te ruften met de kachel aan...
Zelfs de politieagenten die naar boven gingen hadden het nog niet vaak zo slecht gehad --> (bijna)

Da's het verhaal...
To boldly eat what no-one has eaten before...